Bir bebeği kaybettiğinizin söylenmesi birçok nedenden dolayı acı verir.
2020’de ilk denememde ilk kez başarıya ulaşmış bir hamilelik geçirme ayrıcalığına haiz olduğum için düşük yapmayı bir seçenek olarak düşünmedim.
Yeni bir yaşam umudu Mayıs 2021’de ansızın söndü ve bir kalp atışı görecek yada ilk tekmelerin aynı anda hem itimat verici hem de ürkütücü çırpınışlarını hissedecek kadar ilerlememiş olsam da, beklediğim üzüntü yoğun ve süratli geldi.
Beklemediğim bir şey mi vardı? Suçluluk. Beni nüzul etti. Ebeden ağladığım için, doğum uzmanından sabah 9’da meydana getirilen bir kan testi esnasında kusması ve başın dönmesine niçin olduğundan ve benim uteroda bakmam ihtiyaç duyulan hayata bunun olmasına izin verdiğim için kocamdan özür diledim.
İçten içe yanlış bir şey yapmadığımı biliyordum. Egzersiz yapıyorum, sigara içmiyorum, oldukça sıhhatli besleniyorum ve hafta sonları tek kadeh şarap içiyorum – her şeyi ‘doğru’ yaptım (en azından NHS yönergelerine gore). Ve içten içe bunu biliyordum. Peki niçin bu şekilde hissettim?
Bu “düşük” kelimesi. Bir yazar olarak dili çözümleme eden biriyim. Bir sözlükten bakarsanız, ‘mis’ öneki ‘hasta’, ‘yanlış’, ‘yanlış’, ‘yanlış’ anlamına gelir (“yanlış”, “baskı hatası” yada “güvensizlik” olarak düşünün).
Sadece NHS internet sayfasına gore ‘çoğunluk [of miscarriages] yaptığınız hiçbir şeyden kaynaklanmıyor’ ve çoğuna ‘bebekteki anormal kromozomlar’ niçin oluyor – annenin üstünde sıfır kontrolü olan bir şey.
Kısacası: ‘düşük’ ‘yanlış’ doğru değildir ve kederli anne babalar için potansiyel olarak zararlıdır.
Beyaz, heteroseksüel ve cisgender olmak ve bununla beraber ayrıcalıklı olmak, hamilelik ve anneliğe adım atmam, ilk kez dil tarafınca saldırıya uğradığımı hissettim.
Daha ilkin de olmuştu – ilk çocuğumu doğurduğumda.
İstediğim doğum bu değildi fakat doğum meydana getiren oldukca azca insanoğlunun umdukları esrarengiz, yaşamı onaylayan deneyime haiz bulunduğunun farkındayım. Bunun yerine, 24 saatten fazla çalıştıktan ve 7 santimetre’den fazla açılmadıktan sonrasında, bebek sorun içindeyken birinci kategori acil sezaryen için tiyatroya koştum.
Sebep? ‘İlerleme başarısızlığı’. Bunun niçin gücendirici olabileceğini idrak etmek için dilbilimci olmaya gerek yok – sadece rahim kaslarını ve reflekslerini gönüllü olarak denetim edemezsiniz.
Bebeğimle derhal bağ kuramadığım ve doğumunun ertesi günü beyin kanaması geçirdiği için kendimi suçladım mı? Doğal ki. Tarih süresince doğum meydana getiren tüm memelilerin yapabildikleri ve tamamen genişledikleri şeyde ‘başarısız’ olmasaydım, bebeğim en başta ‘sıkıntıda’ olmayacaktı, değil mi?
Mantıksız ve tamamen yararsız (o zamandan beri nörologlar, çocuk doktorları ve doğum uzmanları tarafınca ‘ilerleme başarısızlığımın’ aslına bakarsak kanamasıyla hiçbir ilgisi olmadığı söylendi), hissettiğim suçluluk kesinlikle eziciydi, bundan dolayı bizlere kızımızın asla yürüyemeyeceği söylendi. ya da konuş.
Ve evet, kocam NICU’da kilitlenme dışarıdaki dünyada ortaya çıkarken ağlarken, yavaş yavaş PND ve PTSD tarafınca bunaldığımı hissettiğim için kendimi ve yeni ailemi ‘başarısızlığa uğrattığımı’ suçladım.
O senenin ilerleyen saatlerinde, Chrissy Teigen’in Instagram’da hamilelik kaybı hakkında konuşmasını takiben, insanoğlu toplumsal medyaya yalnız başsağlığı dilemek ve hamileliği kaybetmenin üzüntüsünden bahsetmeye destek olduğundan teşekkür etmek için değil, bununla beraber konuşma şeklimizi tartışmak için toplumsal medyaya gittiler. mevzu hakkında – bilhassa ‘düşük’ kelimesi.
Bir Twitter kullanıcısı şunları söylemiş oldu: “Kayıt için, “düşük yapma” teriminin tekrardan düşünülmesi icap ettiğini düşünüyorum. Suçlu benzer biçimde hissettiriyor. İşini muntazam yapmayan bir vapur. Kelimeler önemlidir.’
Bir diğeri tweet atarken: ‘Kişisel olarak “düşük” kelimesinin empati ve şefkat eksikliğine katkıda bulunduğunu ve kişinin bir tür başarısızlığını ima ettiğini hissettiğim için “gebelik kaybı” terimini kullanacağım. umuyorum.’
Ve bu yalnız anlambilim değil – hamileliği çevreleyen araştırmalar da destek olmuyor.
Erasmus Üniversitesi Tıp Merkezi’nin yapmış olduğu bir araştırma, ebeveynlere bebeklerinin başarıya ulaşmış olması için ne vakit başlamaları icap ettiğini söyleyen matematiksel bir model oluşturuyor.
Araştırmaya gore eğer üç çocuk istiyorsanız 23 yaşlarında denemeye başlamalısınız (o zamanlar kocamla ilişkiye bile başlamamıştım), iki çocuk istiyorsanız 27 yaşından itibaren hamile kalmayı düşünün. ve bir çocuk istiyorsanız, en geç 32’de yapın.
Dahası, Cambridge Üniversitesi’nden Murray Edwards Koleji, doğurganlıklarının 30’ların ortalarında düşmüş olduğu mesajını öğrencilere vermek için doğurganlık seminerleri veriyor.
30’lu yaşlarında çocuk isteyen bekar insanların kendilerini yetersiz hissettiklerini, doğru gelmeyen ilişkilere bağlanmak için baskı altında olduklarını ve rahimlerini saatli bir bombaymış benzer biçimde hisseden insanları doğurduklarını bildirmelerine şaşmamalı.
Ayda bir yumurtlama testleri ve hamilelik testleri yapmak ortalama altı ayımı aldı fakat şimdi yine hamileyim, bu yüzden 34 yaşlarında ikinci bebeğimi doğuracağım.
Sadece bu, Erasmus Üniversitesi araştırmasına gore üçüncü hamileliği tecrübe etmek için oldukca geç olmanın yanı sıra, üçüncü bir hamilelik esnasında ‘geriatrik’ olarak kabul edileceğim anlamına geliyor.
Bu modası geçmiş ve aşağılayıcı terim, 35 yaş ve üstü hanımefendileri etiketlemek için kullanıldığında birazcık erken görünüyor.
Ve kim bilir duygusal olarak savunmasız hissettiğiniz bir zamanda – acıtır – bilhassa ‘geriatrik’ terimi çoğu zaman 65 yaş üstü insanları ifade eder. Vajinamın Walter Donovan benzer biçimde Mukaddes Kase’den bir yudum aldıktan sonrasında kırıştığını ve toza dönüştüğünü düşünün.
This Morning’ten Dr Zoe Williams geçenlerde 41 yaşındaki ilk çocuğunu karşıladıktan sonrasında terimin kaldırılması çağrısında bulunmuş oldu.
Natalie Anderson ve The Capsule podcast’inde yer edinen Dr Zoe, “Bu oldukca eski moda ve değişmesi gerekiyor… Bence o şekilde. Alanında çalışan insanoğlu bu terimi değiştirmeye ve daha azca kullanmaya çalışıyorlar bundan dolayı oldukca modası geçmiş, değil mi?
‘Yaşlı’ deseler, ‘geriatrik’ten daha iyi olur, bundan pek hoşlanmıyorum.’
Dr Zoe ek olarak 30’ların ortasından sonlarına kadar bebek sahibi olmanın artık ‘ölçü’ bulunduğunu iddia ederek şunları ekledi: ’40 yaşına geldiğinizde hamileliğinizin komplikasyon riskinin daha yüksek bulunduğunu anlıyorum. Bu yeterince adil, fakat hadi adil, kibar ve hoş bir terim bulalım.’
Peki bunun yerine ne demeliyiz? ‘Düşük’ teriminin ‘gebelik kaybı’ ile değiştirilmesi için çağrılar yapılmış oldu, ‘ilerlemede başarısızlık’ teriminin ‘yavaş doğum’ ile değiştirilmesi ve ‘geriatrik gebelik’ NHS tarafınca yaygın olarak ‘ileri gebelik’ olarak adlandırılıyor. Ulusal İstatistik Ofisi’ne gore, 1970’lerde 23,7’den bugün 28,9’a yükselen annelerin yaş ortalamasını yansıtmak için 40’a tekrardan sınıflandırmak.
Sebep olunan kabahat, azgın hanım hormonlarıyla ilgili değil – bundan oldukca uzak.
Eve dönüş, hayatımızın her alanında olduğu benzer biçimde, dili çevreleyen hassasiyetin anahtar olduğudur.
Sopalar ve taşlar kemiklerinizi kırabilir, sadece dilin doğum meydana getiren insanların zihinsel sağlığı üstünde oldukça ciddi tesirleri olabilir.
Paylaşmak istediğiniz bir hikayeniz var mı? James.Besa[email protected] adresine e-posta göndererek iletişime geçin.
Görüşlerinizi aşağıdaki yorumlarda paylaşın.
DAHA: Hamilelikten sonrasında saç dökülmesi: Ne beklemeli ve ne yapabilirsiniz?
DAHA: Britney benzer biçimde, hamilelik haberimi 12 haftadan ilkin paylaştım ve sonrasında düşük yaptım – insanlara söylediğim için pişman değilim
DAHA: Hamilelik süresince ‘kız patronluğu’ yapmıyorum – ve bununla iyiyim
Yoruma kapalı.