Ukrayna savaşı: Ceset avcıları ölü Rus askerlerini ararken oyuncak silahlı çocuklar denetim noktalarını yönetiyor | Dünya Haberleri

Tozun arasından takip ettiğimiz bir minibüsün fren lambalarının yandığını görebiliyorum.

Bu başka bir denetim noktası. Kharkiv’in kuzeydoğusundaki Ukrayna kuvvetlerinin ön cephesine doğru ilerlerken altı ya da yediyi çoktan geçmiştik. Ukraynaen büyük ikinci şehridir.

Birden ayağa fırladım. Denetim noktasında bir grup çocuk vardı. Genç askerler değil, silaha benzeyen gerçek çocuklardan bahsediyorum.

Şaşırdım, toz çökerken daha yakından baktım.

Bir çocuğun elindeki Kalaşnikof oyuncaktı. Arkadaşının tabancası vardı, ufak siyah oyuncak bir BB tabancası. Gülmek mi yoksa ağlamak mı istediğimden güvenilir değilim.

Minik evlatların askerleri ve yabancı medyayı durdurması ve sorgulaması bir açıdan komikken, öteki taraftan kesinlikle trajiktir.

Yakıcı güneş ışığında onlarla söyleşi etmek için dışarı çıktık, birkaç mil öteden devamlı etrafımızda gümbürdeyen topçu sesleri.

Rus tanklarına ve topçularına yedi milden daha azca uzaklıktayız fakat çocuklar bizlere her gün sabah 9’dan akşam 9’a kadar köylerini korumak için dışarı çıktıklarını yada daha doğrusu Rusların geri püskürtüldüğü savaştan geriye kalanları koruyorlar.

‘Okulda bir hanıma saldırı ettiler’

Liderleri bana bunların hepsini yaşadılar, dedi Nazar. Büyük bir bravado ile artık korkmadığını söylüyor.

Dövüşmeye, bombalamaya, öldürmeye, vahşete alıştı.

“Okulda bir hanıma saldırı ettiler, bodrumda gizlenen bir sürü çocuk ve hanım vardı” dedi.

“Onları zorla dışarı çıkardılar ve içeri girdiler ve geceleri insanların pencerelerinden meşaleler tuttular. Ve her gün tanklar ve otomobiller ileri geri gidiyorlardı.”

Bu alıntının aslına bakarsak ne kadar şok edici bulunduğunu bir düşünün. Nazar 10 yaşlarında.

Nazar, geçen arabaların durdurulduğunu ve sürücülerden geçip geçemeyeceklerini belirlemek için iki Ukraynaca kelime – Rusça söylenmesi zorluk derecesi yüksek kelimeler – söylemelerinin istendiğini söylemiş oldu.

Sözcükler ‘Ukrazaliznitsa’ ve ‘Palianitsa’dır. Biri Ukraynalı bir demiryolu şirketi, diğeri bir çeşit Ukrayna ekmeği.

‘Bir dahaki sefere bu kadar hoşgörülü olmayacağız’

Biz söyleşi ederken bir otomobil tepeden aşağı denetim noktasına doğru yuvarlandı. Bir silahşörün özgüveniyle Nazar onu işaretledi ve prova etmiş olduğu, kurnaz, kelime sorusunu hızla cevapladı.

Gerçekte, Ukraynalı askerler tam olarak aynı şeyi yapıyor.

Sürücü saygılı bir halde itaatkar bir halde iki kelimeyi tekrarlıyor, Nazar onu hareket ettiriyor.

‘İşe yaradı!’ Ağladım. “Normal olarak,” diye yanıtladı Nazar.

Ona hiçbir Rus yakalayıp yakalamadıklarını sormuş oldum.

“Evet,” dedi ciddi ciddi. “Bir sürücü testi geçemedi, sadece geçmesine izin verdik,” diye ekledi.

“Bir dahaki sefere bu kadar hoşgörülü olmayacağız.”

Bu harp çılgınca.

Ölü Rus askerleri için avlanıyor

Ölü Rus askerlerini aramaya katılırken ufaklıklara rastladık.

Bu alışılmadık vücut avcısı birliğinden görevli olan, Ukrayna ordusunda ustalaşmış bir asker olan Vadym’dir.

Yanında iki gönüllü, Maxim ve Stas ile bu bölgelerde ceset bulma kabiliyetleriyle meşhur bir çift kardeş var.

Vadym’in ekibi şimdiye kadar 80 Rus askerini ve 20 sivili kurtardı. Kardeşler kendi başlarına 16 ceset buldu.

Yalnız ölü Rus askerlerini harp alanından çıkarırlar.

Sivil ölülerle polis ilgilenir bundan dolayı ölüm bölgeleri potansiyel bir kabahat mahallidir.

Bu korkulu bir iş fakat Vadym bunun mühim bulunduğunu biliyor.

Hijyen açısından oldukça mühim fakat hem de bu şekilde onları ölü ya da diri Ukraynalı erkeklerle değiştirebiliriz” dedi.

Cesetleri biriktirerek bizlere Rus askerlerinin hakikaten kendi topraklarında olduğuna ve Ukrayna ordusunun karşılık verdiğine dair kanıt topladıklarını söylemiş oldu.

‘Hiçbir yere gitmiyor’

Vadym ve yardımcılarının aramış olduğu ilk yer Sorokivka köyüdür.

53 yaşındaki Olha, evinin karşısındaki tarladan şüpheli bir koku geldiğini söylemek için aradı – orada gömülü cesetler olduğundan kaygı ediyor.

Kardeşler Yurii ve Volodia, küreklerini çıkarıp kazmaya başlarlar. Fakat hiçbir şey bulamazlar, ikimiz de devam ederiz.

Birlik, Ruslar bu bölgeyi işgal ederken kuvvetli kokular yada şüpheli davranışlar bildiren mahalli halka bağımlı.

Yakındaki bir köy olan Verhnia Rohanka’da, Vadym ve ekibinin nerede daha çok ceset bulabileceğini bildiğine inanan bir çiftçiyle tanışıyoruz.

Svitlana Borisova bizi çiftliğinin kenarına götürüyor ve Rusların üs olarak kullandığı bir yamaca işaret ediyor.

İşgal esnasında kazıcıların orada devamlı çalıştığını söylüyor. Toplu gömüt olabilir diyor.

Vadym ve ekibi ikna olmaz fakat ona gene de denetim edeceklerini söylerler.

Bizlere dönerek Rus mevzisine giden yolun mayınlı bulunduğunu ve bunun onlar için devamlı bir problem bulunduğunu söylüyor. Dolaşmak zorundayız.

Vadym oraya vardığında yakın çevreyi arar – oralarda ceset yoktur.

Tek görebildiğimiz, yanmış zırhlı personel taşıyıcıları ve siperlerde, içinde büyük bir delik bulunan bir Rus ordusu tarafınca verilen miğfer, birkaç çift bot ve bazıları kullanılmış Rus yiyecek erzak ambalajları.

Adamlardan biri bir poşet kahve alır. “Rus, pislik” diyor.

Vadym’den ayrılmadan derhal ilkin ormanda gizlenmiş başka bir Rus pozisyonu görüyoruz.

Mayınlara dikkat ederek ağaçların yanında patikayı dikkatle takip ediyor.

Devamını oku:
İşkence ve yıkımın aileleri parçaladığı köyün içi
Rusya savaşı ‘uzatılmış aşamaya’ taşımaya çalışıyor
100 günlük harp: Putin’in işgalinin yıkıcı neticeleri

Sonrasında onu, bir Rus askerinin cesedini görür ve daha fazlasının olabileceğini söyler.

Ona bu akşam hareket edip etmeyeceklerini soruyorum.

“Bugün bir şey yapmayacağız, yerini tespit ettik, yarın alacağız, hiçbir yere gitmiyor,” diye yanıtladı gerçekçi bir halde.

Cenk bitmedi ve buraya kolayca geri dönebilir. Bombardıman hız kesmeden devam ediyor.

Birçok mühim tarih geldi ve geçti, sadece burada hakikaten mühim olan tek tarih, savaşın hakikaten bittiği tarih.